म राजेश दाइ को इज्जत गर्छु, मान्छे पढेलेखेको हुनुहुन्छ, दयावान् हुनुहुन्छ, राम्रो परिवार बाट आउनुभएको छ, र सारा नेपाली हरु को लागि एउटा आदर्श व्यक्ति हुनुहुन्छ, त्यति मात्र होइन आफू भन्दा काम भाग्यशाली हरु को दु:ख निवारण गर्ने, जातपात को विरुद्ध आवाज उठाउने आदी काम निकै अघि देखी नै गर्दै आउनु भएको छ, तर कलाकार को द्ऋस्टीकोण ले हेर्ने हो भने मुजी मेरो नजरिया अर्कै छ.

हेर्नुस्, मुजी नेपाली सिनेमा मा मेजोरिटी कलाकार हरु तीन प्रकार का हुन्छन - एउटा शहर मा घर भै टोल-मोहल्ला -कलेज् को हिरो भएर कसैगरी फिल्म मा छिर्ने यानी की मुजी दुई पैसे अर्धसिक्षित हावादारी कलाकार भुवन केसी, शिव श्रेष्ठ जस्ता; अर्का चाहिँ केही गर्न सकिन्छ भनेर पावर र पैसा लगाएर चलचित्र बिकास गर्न खोज्ने तर घण्टा पनि केही गर्न नसक्ने जस्तै नीर शाह; र तेस्रा हुन्छन पर गाउँ बाट आएका राम्री नायिका हरु जो मुजी हरु हेर्दा खतरा राम्री जस्तै अन्जली अधिकारी, बर्षा राउत तर जाँठी हरु को बोली सुन्दा धुरु धुरु रुन मन लाग्ने, अथवा सोनिका ठोक्काया जस्ता भालु हरु.

नेपाली चलचित्र तीन कुरा मा टिकेको छ, पैसा, चिकाइ र दुई पैसे प्रसिद्धी. त्यहाँ कला खोज्नु भनेको प्रियंका कार्की को लाँडो खोज्नु जस्तो हो.

नेपाली भेडा हरु को हाँसो मुजी मुख नबङ्याएर नबोले सम्म उठ्दैन. मुजी गोपाल राज मैनाली, माग्ने बुढा मा ९०% गोर्खे हरु को सेन्स अफ ह्युमर अडेको हुन्छ. मुजी क्लासी ह्युमर भनेको नेपाली चलचित्र मा पाउन गाह्रो हुन्छ, कम बजेट मा निर्माण हुने चलचित्र हरु - जस्तै  'मेमेन्टो', 'गूड् विल हन्टिङ' आदी बनाउनु भनेको नेपाली भेडा हरु ले नहेर्ने मात्र होइन मुजी कुनै निर्माता निर्देशक हरु को सोच भन्दा पर हुन्छ. भन्नु को मतलब नेपाली चलचित्रहरु हाम्रो कमजोर, असुरक्षित र निराश मनोविज्ञान को दर्पण हो जुन मनोरन्जन को नाम मा एउटा धब्बा हो.

तर मैले बुझ्न नसकेको कुरा, राजेश दाइ को धब्बा लाई अझै अझै गाढा किन बनाउँदै हुनुहुन्छ? वहाँ लाई भुवन केसी जस्तै पैसा र पुती चाहिएको छैन, वहाँ लाई अनमोल केसी जस्तै ‘छोरी’ लाई नायक बनाउनु छैन, नाम कमाउनै छ भने आमिर खान ले 'सत्यमेव जयते' मा गरेको जस्तै गरी कमाउन सक्नु हुन्छ, तर गर्नु हुन्न. वहाँ लाई माटोक्ने जरुरत भन्दा ज्यादा सिनेमै खेल्नु पर्छ त्यो पनि मुजी गोर्खे भेडा हरु को लागि.

खास भन्ने हो भने मोटी दुधारु कमेडियन टर्न्ड निर्देशिका दीपा श्री निरौला को एउटा कुरा मा दम छ - मुजी राजेश दाइ महानायक हो भने अरे बाबा अलिकती आफ्नो वेट त बनाएर राख्नुस्, जुन पायो त्यही सिनेमा मा खेल्या छ, जरुरत भन्दा ज्यादा सिनेमा मा खेल्या छ, पोस्टर हेर्यो भने जुन मा पनि या त डेढो आँखा कर्के लगाएर मुसुक्क हाँसेको छ या त पूरा मुजी जबडा फाडेर कराएको छ, बडी राम्रो हो भने मुजी कट्स छैन - गोविन्दा जस्तो जिउ छ, फेरी मुजी कालो न कालो रोगन त्यसमाथी मुजी ३५ वर्ष अघि को हेयर्स्टाइल. माटोक्ने अझै लामो भा भए मेरो मरेको हजुरबाउ केटी सम्झेर छोल्थ्यो होला.

एकचोटी निकै निकै अघि ओहायो मा पढ्दा राजेश दाइ कि दिदी जसलाई आन्टी भनिन्थ्यो - कहाँँ पार्टी थियो; राजेश दाइ पनि हुनुहुन्थ्यो, र सोफा मा विराजमान भै कन गम्भीर टोन मा विस्तारै बोल्दै हुनुहुन्थ्यो. त्यति बेला मैले जेनिफर भन्ने केटी लाई चिक्थेँ, त्यसलाई पनि लिएर गएको थिएँ. जाँठी ले राजेश दाइ नेपाली फिल्म को सुपरस्टार भनेको थाहा पाएर झन्नै आफ्नो प्यान्ट मै हगेकी थी.

घर फर्किंदा "त्यो सुपरस्टार हो भने म अमेरिकि प्रेसिडेन्ट हो" पो भन्छे अझ "त्यस्लाई राती देखे भने बन्दुक पो निकाल्छु" भन्छे.

माटोक्ने मिड्वेस्ट का गोरी हरु रेसिस्ट हुन्छन, तर मा कसम राजेश दाजु, महानायक हुन अली जे पायो त्यही सिनेमा त खेल्न भएन, अनि त्यो हुलिया तुरन्तै सुधार्नु पर्‍यो.

अब अन्डिजिको यस्तो खोजमुलक, बिबेचनाले भरिएका, गाठी कुराहरु राजेश दाइले सुन्या सुन्यै भो। तपाईंले त यस्तो कुरा आँफै बुझ्नुपर्ने हैन र? यहाँ साझामा आउने सबैजना तपाईं जस्तै कहाँ सोच्दछन र हजुर। तपाईंले अस्ती लेख्नुभाको थ्रेडमा भने अनुसार कुनै केटीलाई कोभिड नै लागे पनि पहिले शारिरिक आवश्यकता पुरा गरिन्छ, कोभिड जाओस खोलै खोला भनेर सबैले नसोच्न सक्छन नि। सबैले तपाईंजस्तो सेक्सलाई मात्र जिबनको सबै भन्दा माथि राख्ने गरेको भए, यो दुनियाँ कस्तो हुन्थ्यो होला हैन र?
सो, राजेश दाइले अली गतिलो फिल्म खेले हुन्थ्यो, हुलिया सुधारे हुन्थ्यो भनेर भन्नु तपाईं नै मुर्ख हुनु हो र सबैलाई एउटै आई ग्लासले नियाल्नु जस्तै होला हजुर।

अनी अर्को करा तपाईंले मलाई अस्ती "बाल साहित्य" लेख्नु भनेर "स्पेस" दिएको भन्ने बारेमा, केही बोल्न मन लाग्यो।
मेरो "बाल साहित्य"लाई धेरैले बाल दिएपनी केही छैन। म लेखुला जब लेख्न मन लाग्छ अब यसमा कुनै दसै या तिहार पर्खन पर्दैन नि। अनी मलाई कोभिड पनि भएको छैन, र टीपीएस को सुर्ता ले पनि म डल्लो परेको छैन हजुर। अब तपाईं लेखी बस्नुस हजुर, रमिता देखाउनुस्, दर्शक पनि बनिदिउला नि, भाको नभाको गफ्फा लगाउनुस्, पढिदिउला नि, के छ र हैन? तपाईं जस्तो मान्छे पनि चाहिन्छ रहेछ के जिन्दगीमा, किन भने तपाईं जस्तो क्यारक्टर भनेको हामीहरु हुन नसकेको रुपहरु हौ, जसले बेला कुबेला झस्काइ राख्छ।

I don't think we Nepalese will get a flimi actor like Rajesh Hamal any time soon. Rajesh is educated, well mannered and knows how to act in the film.

If you look at it, Chumban KC has more hit films than anybody, i think ( Mayalu, Samjhana, Kusume Rumal, Saino, Chino, Tilahari, Kanyadan, and many more.) But Rajesh Hamal is Rajesh Hamal, kind of Mithun in Bollywwod or Steven Seagal) in Hollywood. But he has more contributions to Nepali movie than anybody else, he was a wholesale hero for the Nepali movie shops.

मंगले र बन्धु, म तपाईं हरु को जवाफ देखी सहमत् छु, मैले भनेकै थिएँ आ आफ्नो नजरिया हो भनेर, अल पावर टु राजेश दाइ, मुजी हनुमान जि को कृपा ले वहाँ को कपाल अझ धेरै राम्रो होस्

बेन्नेडिक्ट ज्यू, तपाईं मुजी फेरी किच किच गर्न आको? अस्ति को रामधुलाई बिर्सिनु भो? मुजी 'बाल साहित्य' तपाईं मुजी को जार ले भन्या होला मैले होइन. माटोक्ने सबै लाई म नै देख्छ मुजी तोर्पे. भाग्नु हुन्छ की कुचो चाक भित्र कोचुं?

Rajesh Hamaal bus driver, khalasi etc haroo ko superhero ho. Ek choti Basanti bhanne movie ramro chha re bhanera you tube ma herna baseko half nahudai sutiyechha. Rajesh Hamaal hero bhayera kheleko samay sayad nepali cinema le khaasai pragati gareko thiyena justo lagchha. Ahiley pani skript wise tyasto wow bhanne movie ta kunai chha justo lagdaina. Ali kati different story lageko bhaneko Loot, Pashupati Prasad hun, aru tyahih khate panja chhaka justai chalchhan hola ajkaal.

नास दाजु,

तपाईं कि प्रियँका को दोश्रो फोटो मा मुजी बाँदर ले प्यान्ट चोरेको जस्तो छ, बन्द कोठा भित्र धित नमरेर त्यो मुजी बेमान बाउचा सित श्लेश्मान्तक वन मा सम्भोग गरेको नतिजा हो यो, तर एउटा कुरा जान्न एकदमै छट्पटी भयो, प्यान्ट मात्र चोर्यो की कट्टु पनि? माटोक्ने अरु भा भए लाज ले भुतुक्कै हुन्थे तर हाम्री प्रियँका भाउजु 'यो संसार मा नाँगै आएकी थिएँ, नाँगै बस्छु, नाँगै गुल्टिन्छु' भन्ने फिलोसोफी राख्ने खाल की छीन्.

अनि अर्को कुरो दाजु, त्यो मुजी तेस्रो फोटो प्रियँका को नभएर प्रितेश को जस्तो छ, बुबु सुकेका, अनुहार गोरो युक्रेनियन जस्तो, तर रातो कट्टु भित्र लाँडो र गेडा जस्तो

अरे बाफ रे बाफ नास दाजु के देखाइदिनु भयो यस्तो. ओहायो मा राजेश दाजु की दिज्जु ले "मेरो भाइ ले नाचेको भिडियो" भनेर पेशेन्ट हरु लाई देखाइदिनु भयो भने वहाँं को डेन्टिस्टरी को बिज्नेश 1 हफ्ता मा धरासायी हुन्छ.

Nas bro “एक महीना सम्म नधोएको कट्टू सुघने “ रे? यो इच्छ के पुरा होला र ब्रो । येदि भेंटेउ भने पनी बिचार गर है । आजकल का कतिपय थोंग हरू आगाड़ी को पछाड़ी को छुट्टाऊँन गारो हुंछ । फेरी आगडिको भाग भनेर पछाड़ी को सुघौला र बान्ता गरी ठाऊ को ठाऊ ठहरै परलाऊ । आफ़नो अनुभब ले भनेको नी फेरी । :)
बरु एसो गर न । बाउच लाई “ये बाऊचा, ये बाऊचा , मेरी हून नसकेकि तर तिम्री भईसकेकि बूढ़ी को panty liner एक ziplock भरी ल्याऊ न , म तिमिलई एक पाकेट गुच्छा/मार्बल र एक जोड़ी ढ़्याक दीउला “ भनेर भन न । मानिहालच की । नभये नगरपालिका को फोहोर उठाऊने लाई एसो घुस खूवाए पनी हुंछ “त्यों घरको trash मेरो तीर supply गर है “ भनेर ।:)